พรุ่งนี้พี่ต้องแวะโรงพักนะ.... เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ที่ผมเคยเสียวหลัง วาบคิดถึงแล้วไม่ค่อยน่าเที่ยวหาแม้เราจะเป็นเพื่อนกัน เป็นคนกล้ารุ่น3อุดรธานีแสนน่ารัก กับภรรยาที่รับราช การตำรวจ ที่ สภอ.เขาสวนกวาง ดักรอให้เราได้ชิม ของฝากไก่ย่างเขาสวนกวางแสนอร่อยติดเป็นเสบียง เดินทางเยี่ยมคนกล้าต่อไป(ขอบคุณมากมาย) ภาพ 20 ปีที่แล้ววูบ เข้ามาในสมอง บรรยากาศเก่า เก่า กับพี่น้องทีมงานป่าไม้แวบมา สถานที่ ที่เราเคยเข้าไปอาศัยนอน ค้างคืน 6 คน อย่างกระทันหัน เป็นรุ่นน้องสถาบันเดียวกับนายหัวพงศา ที่เคยนอน เพราะการต่อสู้เพื่อป่าพะโต๊ะ ถึง7คืน โดยมีชาวบ้าน มาชุมนุมปกป้องนายพงศา และอาหารการกินใน ห้องขังเต็มเพรยบดุจฮาเร็มชั่วคราว มีข้อความก่นด่าสาบแช่ง เขียนใส่กำแพงห้องขังดังศิลาจารึก ในฐานะรุ่นพี่เช่น (ไอ้ป่าไม้เหี้ย) (กูออกไปกูจะจองเวรมึง)และหลากหลายศิลปะจิตกรรมฝาผนัง ด้วยภารกิจ ร่วมกันรักษาป่า แล้วเกิดกรณีพิพาท เข้าใจผิดกันจนเป็นความใหญ่โตในภารกิจ...จนต้องติดคุกชั่วคราวถึงค้างคืน หนังสือพิมพ์พาดหัวหน้า1ทุกฉบับ จนแม่ผม ท่านอยู่ต่างประเทศอ่านแล้วเป็นลม พอฟื้นโทรมา ถามว่าเกิดไรขึ้น ซึ่งผมประกันตัวมาแล้ว ก็ตอบท่านด้วยน้ำเสียงเรีบปกติว่า เขาพิมพ์นามสกุลผิด โกหกปัดไปให้ท่านสบายใจ ***ก็พยายามย่อเรื่องราว ไม่ลงรายละเอียด แต่เล่าขำๆตอนนี้ว่า(ตอนนั้นไม่ขำ) พอพัก1คืนที่โรงพักเสร็จ ตอนเช้าส่งไปที่ ห้องขัง ใต้ถุนศาล เดินทางนั่งหลังรถกระบะ4ประตูสีแดง ใส่นาฬิกา(โหลเหล็ก) กุญแจมือ เรียบร้อยแล้วเอาผ้าพันปิดไว้เพื่อกันอายแบบหนังไทย พระเจ้า... ของผมกุญแจมือเสีย มันหลุด ล็อกไม่ได้ ถ้าตำรวจเห็นมันหลุด ผมต้องผิดข้อหาพยายามหนีแน่ๆ ผมเรียกจ่า....(สนิทกัน) เพราะตอนนั้นส่งคดีบ่อย ของผมกุญอจมือหลุดพี่ ตำรวจท่านนั้นหันควับ และทำเสียง จุ๊ปากเบาๆ จุ๊ๆๆๆ ใส่ๆไปเหอะน้องกอล์ฟ ของมีน้อย ใส่หลายคนพร้อมกัน5555 ผมบอก เครๆๆๆ อย่าหาว่าผมเสดาะกุญแจหนีแบบหนังไทยน้ำเน่านะจ่า5555 พอถึงหน้าศาล ผมกำลังปีนลงท้ายกระบะ เงยหน้ามองไปเห็นคนประมาณ30กว่าคน ยืนเต็มหน้าประตูเข้าศาล บัดนั้นเอง.... น้ำตาผมร่วงหยดไหล ออกมากโดยไม่รู้ตัว ด้วยความตื้นตันใจ สุดๆคือกลุ่มคน คุ้นหน้า พี่พงศา พี่โรจ อ.บรรยง ผอ.โรงเรียนปลัดอำเภอ เกษตรอำเภอ พี่ๆหน.หน่วยป่าไม้ กำนันผญ.บ้าน ทนายเสและชาวบ้าน ลุงขำ ในมือถือโฉนด นส.3 และเอกสารทุกชนิด เพื่อใช้ประกันวงเงินกว่า3ล้านบาท ที่พี่โรจต้องหาเงินประกันให้ได้ในคืนเดียว ทำงัยก็ได้ที่ 6 คนนี้ต้องออกมาให้ได้ เพราะมี ผู้ ทำผิดป่าไม้รอกระทืบ เราอยู่ในเรือนจำกว่า30คนแน่ๆ ถ้าไม่ได้ประกันออกมา ****ตอนนั้นถามใจตัวเองเกือบท้อถอย เพราะมีรายละเอียดมากมายที่ถูกกลั่นแกล้ง แต่ไม่ขอเล่าความและถามเพื่อนๆทีมงานว่า นี่คือสิ่งตอบแทนของคนรักษาป่าเหรอ ตอบใจตัวเอง เออ..ช่างแม่ง แล้วก็นั่งทำใจปล่อยวาง สุดท้ายประกันเสร็จ4 โมงครึ่ง ก็จบภารกิจว่าไปตามกระบวนการยุติธรรม ***เสียวแกรกๆๆ เดินมาถึงหน้าผม ในขณะที่ผมนั่งอยู่ ในห้งขังใต้ถุนศาลกับเพื่อนร่วมทุกข์6คน เป็นชายหนุ่มใส่ชุดฟอร์มสีนำตาลเข้ม พร้อมกุญแจโซ่ตรวญ ผมเกรียณ ทรงราชการในเรือนจำ (นักโทษ)เดิน พูดเสียง นักเลงกวนๆคอเอียงยานๆ รุ่นพี่: เฮ้ยย นายย มีบุหรี่ดูดป่ะ ผม:ตอบแบบเสียงสุภาพ ให้กับว่าที่รุ่นพี่ในอนาคต ถ้าไม่ได้ประกัน มีครับพี่ รุ่นพี่:เฮ้ยยย นายย โดนคดีรายมาว้า... ผมตอบเสียงเรียบสุภาพสุดอีกครั้ง เพราะเกรงจะ เป็นที่ไม่พอน้ำใจรุ่นใหญ่ในแดนเฉพาะกิจ โดนคดีร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาครับพี่ ผมตอบ ***สิ้นสุดเสียงคำตอบผม น้ำเสียงรุ่นพี่เปลี่ยนทันที สวนตอบผมมาว่า รุ่นพี่:ตอบเสียงเล็กลง แล้วฟังอ่อนน้อมรื่นหูผิดสังเกตุ เฮ้ยยยพี่ ผมโดนคดีสารเสพติดมา อยู่หลายวันแล้ว มีไรให้ช่วยบอกกันนะพี่ เสียงซูฮกกูสุดๆ ***ผมใจหายวูบลงตาตุ่ม แต่ท่าทีนิ่ง สีหน้าปกติ นึกในใจว่า นี่ถ้าพวกกูโดนคดี พรากผู้เยาว์ ข่มขืน ลักขโมย กูต้องโดนมันตบกบาลและกระทืบ ข่มน้ำใจ ข้าเเละเพื่อนออเจ้าของข้าอีก6คนเป็นแน่แท้...555 สรุป...ได้ประกันจนวินาทีสุดท้าย ขอบคุณพี่ชายโรจ(ผญ.โรจ)ผช.หน่วยต้นน้ำขณะนั้นที่แสดงถึงความสามารถ ความรับผิดชอบ ความเป็นพี่น้อง สามาถส่งข่าว ติดตามประสานงานภายในคืนเดียวนำคนแลเงิน หลักทรัพย์มาประกันตัวได้สุดยอดจริงๆที่พี่น้องไม่เคยลืม ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลืออย่างเชื่อกันว่าเราคือผู้ถูกต้องในภารกิจหน้าที่ ขอบคุณหน.พงศา พี่ชายใจดีที่ไม่เคยทิ้งลูกน้อง ****บทความนี้ถึงมันจะยาวก็ช่างมัน(ย่อมากแล้ว555) ก็ขอให้เป็นความทรงจำ ขำๆ & ความระลึกถึง คุณความดีของทีมงานและผู้เกี่ยวข้องทุกคนว่าไม่เคยลืม บางอย่างเขียนได้ไม่หมดจริง อีกสักระยะอาจเขียนเป็นนิทานเก็บไว้เมื่อถึงเวลา